آه اگر آزادی سرودی می خواند کوچک
همچون گلوگاه پرنده ای ,
هیچ کجا دیواری فروریخته برجای نمی ماند .
سالیان بسیار نمی بایست دریافتن را
که هر ویرانه ای نشانه ای از غیاب انسانی است
که حضور انسان آبادانی است .
همچون زخمی
همه عمر
خونابه چکنده
همچون زخمی
همه عمر
به دردی خشک تپنده
به نعره ای
چشم بر جهان گشوده
به نفرتی از خود شونده
غیاب بزرگ چنین بود
سرگذشت ویرانه چنین بود .
آه اگر آزادی سرودی می خواند
کوچک
کوچکتر حتی از گلوگاه یک پرنده !
9:52 ب.ظ در سپتامبر 23rd, 2010
ممنون که سر زدین
وبلاگ جالبی دارین
4:42 ق.ظ در سپتامبر 25th, 2010
سلام
ممنون که سرزدید و لطف دارید
خسته نباشید
یاعلی