سلام
از دوران قاجار به این سو یک رویه ی نه چندان پذیرفتنی در فرهنگ ما جا افتاد و آن کاربرد بیش از اندازه ی واژه های عربی در گفتار و نامه نگاری ها بود . می گویند این روش فضل فروشی دبیران وکارکنان دولتی بوده . از آن پس به پیروی از نامه نگاری های دولتی , تمامی نگارش فارسی زیر اثر این رویداد می رود و امروزه ما از واژگان بیشمار عربی در تمامی گفت و گو ها و نگارشهایمان استفاده می کنیم .
از آنجایی که فرهنگ و زبان ما کامل هستند و خواندن تاریخ هم به ما یادآور می شود که اسلام و فرهنگ اعراب وام دار ایرانیان هستند و نه ایرانیان وام دار آنها , پس بر ماست که تلاش کنیم زبانمان را پاک کنیم و تا آنجایی که در توانمان است واژه های پارسی را در زبان گفتاریمان زنده کنیم .
چالشی که دراین راه با آن روبروییم همانا ناشناس بودن بسیاری از واژه های پارسی است . چون آنها را نمی شناسیم , برابر عربیشان را به کار می گیریم . اگر بپذیرید , این پست و شاید پستهای دیگری را به این رخداد اختصاص می دهیم . در این پست چند واژه ی پارسی برابر با واژه های پر کاربرد عربی به شما شناسانده می شود و شما هم در بخش کامنتها هر چه که از این دست واژه ها می شناسید , می نویسید تا در پستهای دیگر با نام زیبای خودتان آورده شوند .
واژه های همانند :
چهار هنگام چهار فصل آبخَست جزیره
پهن آب اقیانوس برزن محله
پیکره مجسمه شور هیجان
نگاره تصویر رخداد اتفاق
فروافتادن سقوط تازگی اخیرا
خوبی مرغوبیت ژرفا عمق
یابش کشف آوردگاه صحنه ی جنگ
روشن معلوم نگرش نظر و عقیده
چرایی دلیل , علت شوربختانه متاسفانه
آبشخور منبع هوده سود , فایده
اگر شما هم از این دست واژگان پارسی می دانستید در بخش کامنتها بنویسید تا در پستهای دیگر با نام خودتان آورده شود .
سپاسگزارم
سلام
تصاویری که در پایین می آیند از یک معدن گوگرد واقع در دهانه ی یک آتشفشان در اندونزی گرفته شده اند . ظاهرا کارگران گوگرد را با مشعلهای بزرگ به حالت مذاب در می آورند تا هم جابه جایی اش آسان تر باشد هم فرآوری گوگرد بهتر انجام شود.
اگر زیاد به شرایط جهنمی کار برای کارگران فکر نکنیم می توانیم از این همه رنگهای زیبا و این تصاویر زیباتر لذت بیشتری ببریم .
می گویم شرایط جهنمی به این روی که همانطور که می دانید گاز گوگرد سمی و کشنده است . از طرف دیگر گرمای زیادی که مشعلها برای ذوب کردن گوگرد ایجاد می کنند هم قوز بالای قوز می شود .
آبشخور ( منبع ) :
سایت خبرآنلاین
سلام
حتما دیده اید که در پرثوه رسم بر این است که نوشته های دیگران نقل نشود مگر در بخش سرگرمی . در دیگر بخشهای سایت نوشته ها همگی از خودم هستند .کلا رویه ی کپی و پیست در اینجا جایی ندارد . اما نوشتار زیر یک مورد استثنایی است . آنقدر از این گفتار خوشم آمد که بی کم و کاست برایتان کپی می کنم . حکما خیلی از خوانندگان گرامی پرثوه این گفتار را از راه ایمیل دریافت کرده اند ( مانند خودم ) اما برای آنهایی که ندیده اند حیف است که گفته نشود .
گفت و گویی میان لئوناردو باف و دالایی لاما
لئوناردو باف يک پژوهشگر دينى معروف در برزيل است. متن زير، نوشته اوست:
در ميزگردى که درباره «دين و آزادى» برپا شده بود و دالايى‌لاما هم در آن حضور داشت، من با کنجکاوى، و البته کمى بدجنسى، از او پرسيدم: عالى جناب، بهترين دين کدام است؟
خودم فکر کردم که او لابد خواهد گفت: «بودايى» يا «اديان شرقى که خيلى قديمى‌تر از مسيحيت هستند.»
دالايى‌لاما کمى درنگ کرد، لبخندى زد و به چشمان من خيره شد … و آنگاه گفت:
«بهترين دين، آن است که شما را به خداوند نزديک‌تر سازد. دينى که از شما آدم بهترى بسازد.»
من که از چنين پاسخ خردمندانه‌اى شرمنده شده بودم، پرسيدم:
آنچه مرا انسان بهترى مى‌سازد چيست؟
او پاسخ داد:
«هر چيز که شما را دل‌رحم‌تر، فهميده‌تر، مستقل‌تر، بى‌طرف‌تر، بامحبت‌تر، انسان دوست‌تر، با مسئوليت‌تر و اخلاقى‌تر سازد.
دينى که اين کار را براى شما بکند، بهترين دين است»
من لحظه‌اى ساکت ماندم و به حرف‌هاى خردمندانة او انديشيدم. به نظر من پيامى که در پشت حرف‌هاى او قرار دارد چنين است:
دوست من! اين که تو به چه دينى اعتقاد دارى و يا اين که اصلاً به هيچ دينى اعتقاد ندارى، براى من اهميت ندارد. آنچه براى من اهميت دارد، رفتار تو در خانه، در خانواده، در محل کار، در جامعه و در کلّ جهان است.
به ياد داشته باش، عالم هستى بازتاب اعمال و افکار ماست.
قانون عمل و عکس‌العمل فقط منحصر به فيزيک نيست. در روابط انسانى هم صادق است.
اگر خوبى کنى، خوبى مى‌بينى
و اگر بدى کنى، بدى.
هميشه چيزهايى را به دست خواهى آورد که براى ديگران نيز همان‌ها را آرزو کنى.
شاد بودن، هدف نيست. يک انتخاب است.
«هيچ دينى بالاتر از حقيقت وجود ندارد.»
