سلام
از دوران قاجار به این سو یک رویه ی نه چندان پذیرفتنی در فرهنگ ما جا افتاد و آن کاربرد بیش از اندازه ی واژه های عربی در گفتار و نامه نگاری ها بود . می گویند این روش فضل فروشی دبیران وکارکنان دولتی بوده . از آن پس به پیروی از نامه نگاری های دولتی , تمامی نگارش فارسی زیر اثر این رویداد می رود و امروزه ما از واژگان بیشمار عربی در تمامی گفت و گو ها و نگارشهایمان استفاده می کنیم .
از آنجایی که فرهنگ و زبان ما کامل هستند و خواندن تاریخ هم به ما یادآور می شود که اسلام و فرهنگ اعراب وام دار ایرانیان هستند و نه ایرانیان وام دار آنها , پس بر ماست که تلاش کنیم زبانمان را پاک کنیم و تا آنجایی که در توانمان است واژه های پارسی را در زبان گفتاریمان زنده کنیم .
چالشی که دراین راه با آن روبروییم همانا ناشناس بودن بسیاری از واژه های پارسی است . چون آنها را نمی شناسیم , برابر عربیشان را به کار می گیریم . اگر بپذیرید , این پست و شاید پستهای دیگری را به این رخداد اختصاص می دهیم . در این پست چند واژه ی پارسی برابر با واژه های پر کاربرد عربی به شما شناسانده می شود و شما هم در بخش کامنتها هر چه که از این دست واژه ها می شناسید , می نویسید تا در پستهای دیگر با نام زیبای خودتان آورده شوند .
واژه های همانند :
چهار هنگام چهار فصل آبخَست جزیره
پهن آب اقیانوس برزن محله
پیکره مجسمه شور هیجان
نگاره تصویر رخداد اتفاق
فروافتادن سقوط تازگی اخیرا
خوبی مرغوبیت ژرفا عمق
یابش کشف آوردگاه صحنه ی جنگ
روشن معلوم نگرش نظر و عقیده
چرایی دلیل , علت شوربختانه متاسفانه
آبشخور منبع هوده سود , فایده
اگر شما هم از این دست واژگان پارسی می دانستید در بخش کامنتها بنویسید تا در پستهای دیگر با نام خودتان آورده شود .
سپاسگزارم
