سلام
” ایده ی نجات دهنده در ادیان مختلف وجود دارد. اینکه در پایان نجات دهنده ای از دل همین دین(هر دینی) پا به عرصه می گذارد که جهان را سرشار از عدالت و رحمت می کند، امید بخش و آرامش دهنده است.”
این جملات برای همه ی ما بسیار آشنا هستند . کاملا هم راست هستند . همه ی مردم دنیا با هر باوری ( البته به شرط داشتن باور دینی و مذهبی ) به آمدن یک نجات بخش و یک رهایی دهنده ( در آینده ای نا معلوم ) ایمان دارند . در کیش بودایی و مسیحی و اسلام و آیین یهود و حتی در باور وایکینگها و بومیان سرزمین اسکاندیناوی و . . . انتظار برای پیدایی یک نجات دهنده وجود داشته و دارد .
اما ریشه ی این انتظار و این باور در کجاست ؟ آیا بی عـدالـتی ها و ناامنی ها و جنگها و خونریزی ها که سراسر تاریخ انسان را آکنده اند ریشه ی این نیاز به یک نجـات دهنده نیستند ؟
شگفتا از این انسان که تا فرو دست باشد , مورد ظلـم و ستـم قرار می گیرد و پیوسته در آرزوی عـدالت و برابـری آه می کشد و ناله می کند و مبارزه می کند . ولی به محض قرار گرفتن در بالا دست و قدرتمند شدن , می شود همان ظـالم و جـابری که نفر قبل بوده , بی عدالـتی می کند و حـق کشی . فشار و اذیت و آزار را به هم نوعانش ارزانی می دارد و باعث می شود که دیگران آرزوی ظهور نجـات دهنـده را بکنند .
مگر نه این که بیشتر دیـکتـاتــورهای تاریخ مانند استالین و لنین در دوره ی قبل از خودشان زندانی و تحت تعقیب و مورد آزار و شکنجه بوده اند ؟ آنها که با تمام وجودشان بی عدالتی و ظلم و جور را چشیده بودند ؟ پس چرا استالین به تنهایی مسبب ریخته شدن خون حدود 10 میلیون انسان بی گناه شد ؟
آیا بی عـدالتی در نهاد این موجود دوپا نیست ؟
