سلام
نام چنگیز خان مغول برای ما ایرانی ها همراه است با مفهوم خونریزی و آدم کشی و جنایات گسترده و تجاوز و چپاول و نیستی و نابودی . بیراه هم نیست , اما باید توجه داشت که چنگیز پس از دو بار کشته شدن فرستادگانش به دست خوارزمی ها ( که ترکهایی بودند از نسل خود چنگیز خان ) به مرزهای خوارزمشاهیان حمله کرد که البته تقریبا نیمی از خاک ایران امروز می شد . بیشتر قتل عامها و خونریزی های مغولان در شهرهای خوارزمی نشین بود که باشنده هایش ( اهالی , ساکنان ) همگی ترک بودند و نه ایرانی . بعد از آن هم که دیگر کسی جلودار سپاه گرسنه و آزمند مغولها نبود . تمام ایران را گرفتند و حکومت محلی مشتی مغول تاتو سوار به امپراطوری بزرگی بدل شد که نیمی از دنیا را گرفته بود .
همین رویداد سبب شد که چنگیز برای مغولان یک خدایگان ( الاهه ) شود و پس از مرگ هم خدا انگاشته شود . پیکره های او در همه ی قبیله ها ساخته و پرستش می شد . اما آنچه که در این باره جالب تر است به خاک سپاری چنگیز است .
بزرگان مغول که که نگران بودند در سالهای بعد گور چنگیز با دست درازی و هجوم مخالفین یا دزدان روبرو شود تلاش کردند که جای گور ناشناس و پنهان بماند . به همین دلیل شمار کمی از سربازان قابل اعتماد را برای بردن جنازه ی امپراتورشان برگزیدند و در راه هر کس که این کاروان را می دید از دم تیغ می گذراندند .
اگتای پسر چنگیز خان که مسوول انجام مراسم خاک سپاری بود تمامی کسانی را که در ساخت آرامگاه دست داشتند کشت و سربازان شاهد این ماجرا را هم همین طور , تا هیچ کس از جای این گور آگاه نشود .
روایت های گوناگون شمار قربانیان این تشییع جنازه را متفاوت اعلام کرده اند . از 20 هزار تا 40 هزار نفر .
آنچه که مشخص است گروه بزرگی از مردم بی گناه کشته شدند تا گردانندگان این برنامه به چند هدف دست یابند :
نخست این که شمار زیادی قربانی انسانی تقدیم خدایان کردند تا شاه شان را میان خود بپذیرند .
دوم این که سوی حرکت گروه ناشناخته و پنهان بماند تا کسی گور خاقان مغول را نیابد .
سوم این که با دفن شمار زیادی از همین قربانیان پیرامون گور چنگیز , یابندگان احتمالی محل گور را سر در گم کنند تا نفهمند که کدام پیکر از آن چنگیز است .
اما این موجود دو پا هر کلکی که بزند باز هم نمی تواند هم جنس خود را گول بزند . یک گروه بین المللی از باستان شناسان پس از 40 سال تلاش , سرانجام گور چنگیز را یافتند که اتاقی بود 3 در 3 متر و در ژرفای 4 متری زمین , بالای یک تپه قرار داشت . اتاق با وسایل مورد نیاز برای زندگی پس از مرگ چنگیز پر شده بود و اطرافش تعداد زیادی انسان با فواصل منظم دفن شده بودند تا جویندگان را گمراه کنند .
