سلام
حتما شما هم شنیده اید که چند روز پیش یک شناور یا همان اتوبوس دریایی در آبهای جنوب غرق شد و 16 یا 17 شهروند بی گناه به کام مرگ رفتند .
رویداد به شدت باور نکردنی است . در خلیج فارس و دریای عمان که نسبتا دریاهای کوچکی به شمار می روند , در جایی که مسیر حرکت مداوم قایقهای و لنجهای تفریحی و باربری است , در یک روز عادی به همین سادگی 17 ( یا 16 !! ) نفر از 22 ( یا 20 ) نفر در دریا غرق می شوند ؟
مگر جلیقه ی نجات نداشتند ؟ می دانیم که جلیقه های نجات به سادگی هر فردی را برای مدت طولانی روی آب نگه می دارند و خلیج فارس هم که هر زمان غیرتمان گل می کند با نام آبهای گرم خلیج فارس از آن یاد می کنیم آنقدر گرم هست که مانند فیلم تایتانیک هیچ جک و رزی در آن یخ نزنند .
پس چطور می شود که این افراد ( که 14 نفرشان هم همشهریهای من بودند ) به همین سادگی جانشان را از دست می دهند و سفری که قرار بوده تفریحی باشد و اسباب خوشگذرانی , به تلخ ترین خاطره ی خانواده هایشان بدل می شود ؟
گزارشها را که می خوانی نکات جالبی برایت روشن می شود . جلیقه های نجات فقط 15 عدد بوده اند در حالی که قایق 22 سرنشین داشته !!!! از 100 سال پیش و غرق کشتی تایتانیک به همه ی دریانوردان دنیا ثابت شد که امکانات نجات باید برای همه ی سرنشینان فراهم شود و نه برای بخشی از آنها .
از سوی دیگر قایق فرسوده ی یاد شده سوخت به اندازه ی کافی نداشته , بی سیم نداشته , هوا به شدت طوفانی بوده و از همه تلخ تر اینکه شناوری که برای امداد رسانی به سوی قایق می آید فقط 3 نفر خدمه داشته .
دو بار برخورد شدید شناور امداد با اتوبوس دریایی باعث شکستن آن می شود ( مانند یک لیوان شیشه ای !! ) و به همین سادگی 16 نفر از شهروندان ایرانی در دریا غرق می شوند .
در شگفت می مانی از این همه بیخیالی و بی فکری کوتاهی و نبود مدیریت .
دوست دارم بدانم کاپیتان اتوبوس دریایی با خود چه فکر می کرده ؟ او که جلیقه ی نجات به تعداد مسافرانش نداشته , هیچ توجهی هم به میزان سوخت موجود در باک قایقش نداشته , نگرانی بابت نداشتن بی سیم به خود راه نمی داده و مسافران را راهنمایی نکرده که درون اتاقک قایق ننشینند !! آیا اندیشه ی نامیرایی و زندگی جاویدان برای خودش و قایقش داشته ؟
زمانی که ایشان فقط 15 جلیقه ی سوراخ و پاره و فرسوده در قایقش داشته نهادهای مسوول کجا بوده اند ؟
کسی نبوده که در اسکله بر مسافر سوار کردن ایشان نظارتی بکند ؟
هیچ کس مسوول اعلام وضعیت هوا به قایقها نبوده ؟
کسی نبوده که لزوم بی سیم را به صاحبان قایقها یاد آوری کند ؟
سکاندار شناور امداد چقدر در کارش مهارت داشته که چنان به اتوبوس دریایی نکوبد که قایق از میان نشکند و مسافرانش به کام مرگ نیفتند ؟
پرسش زیاد است و پاسخی هم نیست . به راستی که مدیریت در ایران الگویی برای تمامی کشورهای جهان است . هرچه اینها کردند آنها نکنند , حتما خوشبخت می شوند .
برای دیدن خبرهای خبرگزاری ها اینجا و اینجاکلیک کنید .
