سلام
چندی پیش که سرگرم نگارش مقاله ای در باب دگرگونی های مشهد از دوران صفوی به این سو بودم با نکته ی جالبی روبرو شدم .
آرامگاه عادلشاه افشار , برادرزاده و جانشین نادر شاه در گورستان قتلگاه ( در کنار حرم امام رضا(ع) ) بوده { زمین اصلی این گورستان خانه ی شخصی امام رضا(ع) بوده که با پول نگارش قرآن آنرا خریداری کرده و وقف کرده بودند برای دفن مسلمانان }. در سال 1353 در طرح گسترش و تغییر حرم , این آرامگاه در دستور کار تخریب قرار می گیرد . خلاصه نوادگان و بازماندگان عادلشاه بازمانده ی پیکر او را پس از نبش قبر به گور خانوادگیشان در بهشت رضا منتقل می کنند . نکته ی جالب توجه برایم حضور بازماندگان عادلشاه در مشهد پس از نزدیک به 300 سال از مرگ او بود .
دیروز ( یازدهم مهر نود و سه ) که در بهشت رضا بودم ناگهان از این قضیه یادم آمد و رفتم و این گور خانوادگی را پیدا کردم . خانواده ی نادری ( عادلشاهی ) !
در فضای درونی گور هیچ نامی از خود عادلشاه نیست , یا روایت انتقال بقایای جسد او به این منطقه نادرست است و یا خانواده ی محترم نادری از واکنشهای احتمالی هواداران متعصب قاجاریه بیمناک بوده اند . چون به هر حال عادلشاه آن کسی بوده که سر سلسله ی قاجاریه را اخته کرده .
این گونه که از قراین بر می آید زنده یاد ابوالقاسم نادری ( احتمالن ششمین نسل پس از عادلشاه ) این گور خانوادگی را در دهه ی 20 خورشیدی خریداری کرده و نخستین بار برای خاکسپاری پدرش ” محمد حسین نادری ” ملقب به امیر الشعرا آنرا به کار می برد .
سر در ارامگاه با آجر کاری تازه و جدید !
آرامگاه ابدی شادروان محمدحسین نادری ( امیرالشعرا ) پنجمین فرزند ( احتمالن منظور پنجمین نسل بوده ) عادلشاه که در تاریخ بهمن ماه 1323 درگذشت , غفرالله له .
هوالباقی , ششمین فرزند علی قلی خان عادلشاه ( همان نسل ششم احتمالی ) مرحوم ابوالقاسم خان نادری , تاریخ فوت 1343/8/2 شمسی .
در بالا ترین بخش آرامگاه یک فضای خالی و بدون سنگ قبر وجود دارد که شاید محل حاکسپاری خود ابوالقاسم خان , پدرش و بقایای عادلشاه باشد .
گورستان 1200 ساله ی قتلگاه , جایی که زمین اصلی اش خانه ی شخصی امام هشتم شیعیان بوده و محل دفن کشته شدگان قتل عام عبدالمومن خان ازبک در 997 ه.ق بوده و به مناسبت ساخت بلوار و صحن های جدید از بین رفته است .
این هم نوشته ی کوتاهی در مورد مهر عادلشاه از آقای دکتر حسین ابوترابیان .
سلام
امروز صبح برای نخستین بار یک راننده ی خانم را پشت فرمان یک اتوبوس شرکت واحد دیدم . با صلابت و اطمینان و با آرامش کامل , اتوبوس شماره ی 2620/3 شرکت واحد را می راند . به نظر من این یک اتفاق بسیار فرخنده و خوش آیند می تواند باشد . ( واکنشهای مردمی که در خیابان این صحنه را می دیدند هم دیدنی بود , شگفتی و تحسین , راننده ی تاکسی که سوارم کرد گفت : دمش گرم )
از صمیم قلب آرزومند روزی هستم که کلا شغل رانندگی اتوبوسهای شرکت واحد ویژه ی بانوان بشود . چون از رانندگان عصبی و بی پروای آقا که می توان گفت اغلب وحشیانه رانندگی می کنند و هیچ کس نیست که بتواند راز عجله ی پایان ناپذیرشان را درک کند قابل اعتماد تر هستند .
دقت و وسواس خانمها به همراه آرامش ذاتی شان اگر در جایگاه رانندگی اتوبوس قرار بگیرد می تواند به لطیف تر کردن فضای خیابانها کمک کند .
دیگر شاهد دعواهای بیشمار خیابانی و تصادفات فراوان رانندگان اتوبوس نخواهیم بود و دیگر کسی نیست که با یک خودروی 12 , 13 متری با سرعت 140 کیلومتر در شهر به طرف شما بیاید و مسوولیت سالم ماندن را به عهده ی خودتان بگذارد .
( جست و جو که کردم مشخص شد که نخستین راننده ی خانم در اتوبوسرانی مشهد خانم نصرت خدابنده بوده که در اسفند 88 آغاز به کار کرده . اما این خانم راننده ی اتوبوس ویژه ی بانوان بوده و اتوبوسی که من امروز دیدم عمومی بود و آقایان را هم سوار کرده بود . )
خانم نصرت خدابنده
انشاالله که موفق باشند همه شان .