سلام
سوگند را که می شناسید , همانی است که نقل و نبات ما ایرانی هاست و به دلیل باور عمیق ما به آخرت بسیار هم پر کاربرد است و بی اندازه هم بی ارزش ( چون اغلب مبنایش را بر ناراستی می گذاریم )
سوگند که در اوستا به شکل سوکنتا و در زبان پهلوی ( به گمانم ) سئوکند گفته می شده به معنی گوگرد است .
در ایران پیش از اسلام گویا رسم بر این بوده که در پرونده های پیچیده ی دادگاهها که دانسته ها کم و ناچیز بودند و داور امکان اعلام رای نداشت به دو طرف دعوی آب آمیخته با گوگرد می خوراندند تا از روی دفع شدن یا نشدن آن از شکم فرد درست یا نادرست بدون ادعایش را مشخص کنند . ( آب گوگرد تولید کننده ی گاز و به شدت ملین است )
به این ترتیب گوگرد پایه ی جدا سازی دروغ از راست بوده است .
به همین دلیل است که امروز ما می گوییم : گوگرد ( سوگند ) می خورم که . . . !
شاید به دلیل حذف خود گوگرد و نمادین شدن کاربرد نام آن در فرایند قسم خوردن است که امروزه برای فرزندان ایران زمین دروغ امری روزمره شده است . شاید اگر لازم بود که واقعا آب گوگرد بخوریم کمی راست گو تر بودیم . سوگند می خورم که این طور است . شما چطور ؟
