سلام
روایتی هست که می گوید : روزی شخصی نزد امام جعفر صادق رفت و از ایشان پرسید که آیا درست است که شما علم غیب دارید و تمام دانشهای دنیا را فرا گرفته اید ؟ گویا امام جعفر صادق تمامی کسانی را که به این گونه مباحث دامن می زنند لعنت و نفرین می کند و تاکید می کند که” من هم مانند شما انسان هستم و بنده ی خدا” .
حالا حکایت ما و طرفداران محسن نامجو هم همین است .
در مصاحبه با صدای آمریکا محسن نامجو در برابر این پرسش که : ” آیا شما کار نو و جدیدی کرده اید و اگر بله آیا این ها ابداع خودتان بوده ؟” پاسخ داد : “در این مورد که آیا کار من نو و جدید بوده که حتما بوده !! من نمی توانم نظر بدهم و دیگران باید بگویند . اما در مورد این که اینها ابداع من بوده , مثلا این که من گام موسیقی بلوز !!!! را با موسیقی سنتی ایران تلفیق کرده ام باید بگویم که نه این ابداع من نبوده و در گذشته دیگرانی بوده اند که این کار را کرده اند . مثلا در برخی از فیلمهای مرحوم پرویز صیاد این نوع موسیقی وجود دارد .”
پرسش بعدی مجری برنامه کامبیز حسینی این بود که : “علت فراگیر شدن و محبوبیت موسیقی تان را در چه چیزی می بینید ؟”
محسن نامجو پاسخ وافع بینانه و غیر منتظره ای داد : “علت را قحط الرجال می دانم .”
تا این جا یک هیچ به نفع نامجو که در عین اینکه موسیقی من در آوردی و عجیبش بی اندازه سوکسه پیدا کرده ( همانند استاد گران سنگ ساسی مانکن پروداکشنززز ) اما یابو برش نداشته و آنقدر منطقی و فهمیده هست که بداند اگر فضای کار برای دانش آموختگان و اساتید موسیقی سنتی و موسیقی کلاسیک این مرز و بوم باز باشد کسی با مجموعه ای از صداهای عجیب و غریب نمی تواند بیاید و ادعای موسیقی و تحول و نوآوری داشته باشد , به اصطلاح خودش قحط الرجال است امروز .
خود محسن نامجو این گونه منطقی و آزاد اندیشانه در این رابطه فکر می کند , اما دیدنی هستند طرفدارانش که سینه چاک می دهند در دفاع از تحولات چشمگیری که این استاد موسیقی زیر زمینی بوجود آورده . تحول فوق تخصصی جدیدترین اصطلاحی بود که من در رابطه با عملیات ژانگولر محسن نامجو شنیدم .
جسارتا اندکی در رابطه با این تحول استاد با هم گپ بزنیم :
موسیقی سنتی ما که ریشه ای سنتی و تاریخی و گویا باستانی در فرهنگ و تاریخ ما دارد یک تفاوت عمده و بزرگ با موسیقی غرب دارد که می توان آنرا تضاد هم نامید .
گستره ی صدا در موسیقی غرب محدود به دو بخش پرده و نیم پرده است . یعنی فاصله ی بین دو نت مثلا لا و سی یک پرده است که می توان در میان این فاصله یک نت دیگر هم گنجاند که نیم پرده است و سی بمل نام دارد .
اما موسیقی سنتی ما یک چهارم پرده هم دارد , به این معنی که در همان مثال بالا نه تنها سی بمل داریم بلکه سی کرون هم داریم که فاصله ی بین سی بمل و نت سی را به دو بخش تقسیم می کند . همین یک چهارم پرده باعث می شود که هرگز موسیقی سنتی ما با موسیقی غرب هماهنگی و همراهی پیدا نکند به جز در یک دستگاه , دستگاه ماهور که به جهت نداشتن ربع پرده شباهت زیادی به گام دو ماژور در موسیقی غرب دارد . پس می توان تا حدودی ( فقط تا حدودی ) موسیقی غرب را در دستگاه ماهور شبیه سازی کرد و برعکس .
این امر هم نه اختراع جناب نامجو بوده و نه حتی ایشان چیزی به آن افزوده اند . بلکه بیش از 80 سال قبل اساتید ما تمامی امکانات نزدیکی بین موسیقی غرب و ایران را بررسی کرده اند و اندک شباهتها را کاملا مشخص کرده اند . یکی از آنها مرحوم کلنل وزیری بود .
پس ای عشاق محسن نامجو , بدانید و آگاه باشید که خود محسن خان هم معتقد نیست که تحول ایجاد کرده , خودش هم مدعی نیست که نوآوری و ابداع کرده . شما هم این ادعا را لطفا کنار بگذارید .
سلیقه ی هر شخصی محترم است , آنقدر محترم که ابدا نیازی به دلیل و برهان و استدلال های فضایی برای اثباتش وجود ندارد . سلیقه سلیقه است .
