سلام
فیلم بازها و سینما دوستها حتما با نام ” 12مرد خشمگین “ آشنا هستند . فیلمی سیاه و سفید ساخته ی سیدنی لومت ( که کمتر از یک ماه پیش در گذشت ) با بازی هنری فوندا و گروهی بازیگر شناخته شده ی آن روزگار هالیوود , ساخته شده به سال 1957 .
کارگردان با ساختن این فیلم قدرت نمایی کرده است . تقریبا همه ی جریان فیلم در یک اتاق می گذرد که 12 عضو هیئت منصفه ی یک دادگاه در آن بر سر نتیجه ی یک پرونده بحث می کنند .
پسر نوجوانی محکوم است به قتل پدرش با ضربه ی یک چاقوی ضامن دار .
12 مرد عمدتا میانسال بدون حضور حتی یک زن و بدون هیچ جلوه ی بصری و یا چشم انداز و منظره و حتی درگیری خاصی . از آغاز تا پایان فیلم این 12 مرد در این اتاق در بسته درباره ی یک پرونده ی خسته کننده ی قتل با هم بحث می کنند و بیننده حتی برای لحظه ای دلزده و بی حوصله نمی شود . تا پایان فیلم , بیننده مسحور جریان بسیار قدرتمند گفت و گوها می ماند .
در جریان داستان بیننده به روشنی می بیند , لمس و درک می کند که هر کسی که در جایگاه داوری قرار بگیرد بر اساس پیش زمینه ی ذهنی , شخصیت , گذشته و احساسات خود قضاوت خواهد کرد و کاملا هم از درستی داوری اش اطمینان خواهد داشت . گرچه که فیلم اندکی شعاری با موضوع برخورد می کند اما پرداخت کارگردان چنان قدرتمند است که هر بار که یکی از استدلال های گوناگون اعضای هیئت منصفه ( مبنی بر گناهکار بودن متهم ) در برابر پافشاری یک فرد مخالف بی اعتبار می شود بیننده هم اندکی احساس شرمساری می کند بابت زود قضاوت کردن و فریب خوردن .
بیان روشن نظام طبقاتی آنروز جامعه ی آمریکا و پیش داوری هایی که در مورد هر کدام از طبقه ها نقش جان و اندیشه ی افراد شده و حتی در داوری های قضایی هم تاثیر گذار هستند یکی دیگر از نکات دلنشین فیلم است .
در مجموع ” 12 مرد خشمگین ” فیلمی است که ارزش چند بار دیدن را دارد .
