سلام

امروز نهمین سالروز رویداد 11 سپتامبر است .  رویدادی برآمده از تعصب کور . آنقدر کور که 19 نفر به نام اسلام نه تنها دست خود را به خون 2999 انسان بی گناه آلوده می کنند , بلکه آنقدر نابینا می شوند که به نام اسلام دستورات صریح اسلام را هم زیر پا گذاشته و دست به خودکشی می زنند .

من تصور نمی کنم در هیچ کجای قوانین اسلامی خودکشی توجیه داشته و پذیرفتنی باشد . حتی اگر گروه فوق متعصب القاعده نام جهاد اسلامی را هم بخواهد به این گونه حرکات جنایتکارانه بدهد بازهم گذری بر قوانین اسلامی ما را با این حقیقت آشنا می کند که جهاد تعریفی دارد و شرایطی .

جهاد به طور عمده به دو دسته ی جهاد دفاعی و جهاد ابتدایی تقسیم می شود که در تعریف هیچ کدام کشتن مردم بی خبر و بی گناهی که در محل کار یا منزلشان بسر می برند جایی ندارد . اقدام به نابود کردن خود به نام حرکت جهادی هم در تعریف آن وجود خارجی ندارد . به هر کجای این رویداد که بنگریم چیزی جز حماقت یک گروه بی فکر و رذالت یک گروه سواستفاده گر نمی بینیم .

این حماقت و رذالت جدای از آنکه 2999 انسان بیگناه را به کام مرگ فرستاد و خانواده هایشان را سوگوار کرد باعث دردسر جنبی میلیونها انسان بی گناه دیگر هم شد . هزاران مسلمان ساکن در کشورهای غربی با محیط زندگی خود دچار چالشهای بزرگ شدند . کسانی در خشم مردم غرب سوختند .  آمریکا به عراق و افغانستان حمله کرد و صدها هزار کشته و بی خانمان و یتیم و بی سرپرست بر جا گذاشت . هزاران خانواده ی آمریکایی و انگلیسی و غیره عزیزانشان را در جنگ از دست داده و می دهند و … .

سر آخر جای جهان اسلام و دنیای مسیحیت هم همان است که در گذشته بود . چیزی به نفع کسی نشد . سرتا پا زیان بود و نابودی . تنها ثمره ی این حرکت ایجاد کینه ها و ترسهایی ماندگار در دل گروههای بزرگی از مردم دنیا بود و بس . مسیحیان از مسلمانان می ترسند و مسلمانان آسیب دیده از این ترس هستند .