سلام
امروز به خبری برخوردم که برایم جالب بود .
پیرمردی به نام عمو حاجی در روستای دژگاه از توابع شهرستان فراشبند** استان فارس زندگی می کند که از وقتی که اهالی به خاطر دارند آبی به بدنش نخورده است . آنطور که از گزارش بر می آید و عکسها هم نشان می دهند چهره ی این پیرمرد همانند غار نشینان 30 هزار سال پیش لرستان است .
عمو حاجی که مانند خیلی های دیگر در جوانی شکست عشقی خورده و از جامعه گریزان است بیش از 50 سال است که تنها زندگی می کند . او هرگز شست و شو نمی کند و از آب و تمیزی پرهیز می کند . گویا باور او این است که آب بیمارش می کند . عمو حاجی این امر را حتی در غذا خوردن هم رعایت می کند . غذای او جانوران مرده و نیمه گندیده هستند . او حتی گوشت تازه و یا حیوان تازه مرده را در گودالی دفن می کند تا پس از چند روز که گندید و بد بو شد آماده برای خوردن باشد . در مورد آب هم رویه همین است . عمو حاجی آب را در یک حلب بزرگ روغن نگه می دارد و به مناسبت باز بودن حلب و در هوای آزاد بودنش انواع و اقسام حشرات و جک و جانورها در این استخر رایگان شنا می کنند . از همین آب عمو حاجی حدودا 5 لیتر در روز می آشامد . ( روستای دژگاه ظاهرا آب و هوای بسیار گرمی دارد )
عمو حاجی تاکید دارد که این تنها راه زنده و سالم ماندنش است و در غیر این صورت تندرستی اش به خطر خواهد افتاد که از قضای روزگار راست هم گفته .
اهالی مدعی هستند که عمو حاجی حدود 100 سال سن دارد و گویا هیچ کس تا به امروز ندیده که او بیمار شده باشد .
زندگی عمو حاجی شباهت زیادی به زندگی پیشینیان ما در دهها هزار سال پیش دارد , با این تفاوت کوچک که عمو حاجی برای سیر کردن شکمش ناچار نیست با حیوانات درنده دست و پنجه نرم کند و اهالی روستا او را سیر می کنند .
حیوانات مرده را در میان ذغالهای آتشی که قبلا افروخته بوده می گذارد و کمی پس از آن بی توجه به مقدار پخته شدنش بر می دارد و می خورد .
این طور که از شواهد بر می آید شیوه ی زندگی عمو حاجی دست کم برای خودش خوب بوده و تندرستی اش را فراهم کرده .
شاید دور شدن از اصل و سرچشمه مان باعث شده باشد که امروز فهرست بیماریها و مشکلات جسمانی مان این قدر بلند بالا شده باشد .
عمو حاجی به دود علاقه ی وافری دارد و سرگین خشک چهارپایان را دود می کند . اگر هم دستش برسد تنباکو یا سیگار می کشد . البته سیگار کشیدنش آداب دارد و 3 سیگار را یکجا و همزمان می کشد . با توجه به همه ی زیانهای شناخته شده ی دود باید گفت که عمو حاجی از تراز تندرستی بالاتر از حد عادی برخوردار است که این همه سال به این شدت دود کشیده و هیچ اتفاقی هم برایش نیافتاده .
** فراش بند در 180 کیلومتری جنوب شیراز قرار دارد .
آبشخورها :
سلام
فیلم سلطان جنگ ( lord of war ) نیکلاس کیج را می دیدیم که بر اساس شخصیت و داستان واقعی یک دلال بزرگ اسلحه ساخته شده است . با دیدن تلاش خستگی ناپذیر یوری اورلوف برای افروختن آتش جنگ در سرزمینهای مختلف ( به منظور پیدا کردن بازارهای جدید فروش اسلحه ) و تلاش متقابل پلیسی که می خواست با دستگیری اورلوف , جان بیگناهان زیادی در دنیا را از مرگ نجات دهد ناخوداگاه به یاد اولاف پالمه نخست وزیر مرحوم سوئد افتادم که خودش را وقف برقراری صلح در دنیا ( بویژه پایان جنگ ایران و عراق ) کرده بود .
اولاف پالمه نخست وزیر سوئد و رهبر حزب کارگری سوسیال دموکرات این کشور بود که بیش از هر چیزی جنبه ی انسانی شخصیت او در دنیا شناخته شده است .
به واسطه ی همین شخصیت برتر , سوئد در دوران او به چنان اعتبار و محبوبیت جهانی دست یافت که پیش و پس از آن هرگز تجربه اش نکرد .
تلاش گسترده ی اولاف پالمه برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق , سفرهای متعدد او به هر دو کشور و گفت و گو با مقامات آنها و گرفتن دیدگاهها و خواسته هایشان و انتقال این دیدگاهها به شورای امنیت سازمان ملل در آن دورانی که بیشتر کشورهای دنیا با محاصره ی اقتصادی و تسلیحاتی و تحریم ایران و حمایتهای گسترده از عراق بر طبل جنگ می کوبیدند تنها نقطه ی روشن برای مردم رنج کشیده ی دو کشور بود .
اولاف پالمه یکی از انگشت شمار سیاست مدارانی بود که وقتی در بهار 1968 تانکهای روسی وارد پراگ پایتخت چک شدند با راهپیمایی به این لشگرکشی اعتراض کرد .
جنگ ویتنام هم یکی دیگر از مواردی بود که پالمه به روشنی با آن مخالفت کرد . او پشتیبان سرسخت استقلال ویتنام شمالی کمونیست بود .
دولت نژاد پرست آفریقای جنوبی یکی دیگر از اهداف پالمه بود . از دوران نوجوانی تا زمان مرگ , پالمه لحظه ای از مخالفت آشکارا با این رژیم دست بر نداشت .
ضمنا پالمه در دورانی که همه ی اروپایی ها دولت اسراییل را به رسمیت شناخته و روابط دوستانه ای با آن داشتند توجه جهانیان را به وضع ناخوش آیند آوارگان فلسطینی جلب کرد .
زندگی نخست وزیر سوئد به این شکل وقف تلاشهای بشر دوستانه و صلح طلبانه ی او شده بود تا این که در شامگاه 28 فوریه ی سال 1986 سرانجام این چوب از لای چرخ قدرتها بیرون کشیده شد . در آن شب پالمه که به همراه همسرش همانند یک شهروند کاملا عادی به سینما رفته بود پس از خروج از سینما هدف گلوله قرار گرفت و از دنیا رفت .
راز قتل وی هیچ گاه به طور رسمی فاش نشد . اما گمانه زنی هایی بود مبنی بر اینکه کسانی که دوست نداشتند جنگ ایران و عراق پایان پذیرد او را کشتند . از سوی دیگر گروهی دولت آفریقای جنوبی را متهم می کردند . اما چند سال پس از آن همسر سابق عبدالله اوجالان رهبر کردهای جدایی طلب ترکیه اعلام کرده بود که پ.ک.ک به انتقام مخالفت پالمه با پناهندگی سیاسی اوجالان و نزدیکانش او را کشته بودند .
هر چه بود راز قتل نخست وزیر انسان دوست سوئد هرگز کاملا روشن نشد .
سلام
در آغاز قرن چهاردهم میلادی ( قرون وسطی ) کلیسای کاتولیک که به دلیل همراهی و همکاری با پادشاهان و حکام اروپایی قدرتی فراگیر پیدا کرده بود مرکزیت بی بروبرگردی هم در فعالیتهای اقتصادی بدست آورده بود .
پیروی این رویه سردمداران کلیسای کاتولیک جزو توانگر ترین مردمان روزگار خود بودند . پاپ , اسقفها و کاردینالها املاک و دارایی های افسانه ای و پایان ناپذیری به هم زده بودند و هرکدام در بخشی و حوزه ای امپراتوری اقتصادی خودشان را داشتند .
از آنجایی که در هر دوره ای در کنار افراد سود جو و زیاده خواه , همیشه افرادی هم پیدا می شوند که دلسوزتر و به اصل وفادارتر باشند گروهی از اهالی کلیسای کاتولیک ( کشیشان و اسقفها )به مقاومت در برابر این رویه پرداخته و فرقه ای تشکیل دادند که به نام فراتیچلی شهره شد .
پایه ی باورهای فراتیچلی ها بر زندگی با فقر استوار بود . این گروه با اشاره به زندگی مسیح و حواری هایش که همه اش در فقر گذشت , فقر را تنها راه رستگاری انسان می شناختند .
در واقع حق با آنها بود . مسیح در طول زندگی عادی اش نجار فقیری بود و پس از به دست گرفتن هدایت مردم هیچ کاری حتی برای امرار معاش هم نکرد چه رسد به تلاش برای گردآوری ثروت .
با استناد به زندگی مسیح اگر بخواهیم داوری کنیم فراتیچلی ها بسیار به اصل مسیحیت نزدیک تر بودند تا بزرگان کلیسای کاتولیک .
به هر حال فراتیچلی ها مبارزه ی خاصی با واتیکان نداشتند , فقط افکارشان را گسترش می دادند . از آنجایی که ایجاد هر کوه ثروتی به قیمت به وجود آمدن دره های عمیق فقر خواهد بود , ثروت بی حساب کلیسا فقر شدید مردم را به دنبال داشت . پس بسیار عادی و قابل پیش بینی بود که مردم به فراتیچلی ها گرایش نشان بدهند .
کلیسای زر پرست که با افزایش محبوبیت فراتیچلی ها مشروعیت خود را زیر علامت سوال می دید خیلی زود واکنش نشان داد . حتی پاپ سلستین پنجم که فردی سالم و یک مسیحی معتقد بود پس از گذشت زمانی کمتر از یکسال زیر فشار زیاد کانون های قدرت استعفا کرد .
پاپ بعدی جان بیست و دوم بود که خود از گروه سرمایه داران بود . این پاپ به سادگی فتوا داد : ” ترویج فقر و زندگی ساده از مظاهر کفر و الحاد و برگشتن از آرمانهای مسیح است !!!”
- پاپ مقدس , جان بیست و دوم
پس زمینه فراهم شد . همه ی فراتیچلی ها دستگیر شدند و هر کدام حاضر نشدند باورهایشان را نفی کرده و از فرقه ی فراتیچلی خارج شوند با آتش تطهیر شدند .
پاپ شادمانه برای نگهداری از ثروت خود و هم فکرانش گروه بیشماری را در آتش سوزاند . گروهی که تنها جرمشان ترویج شیوه ی زندگی پیامبر و پیشوایشان بود .
سرنوشت فراتیچلی ها منحصر به فرد نیست . در تمام طول تاریخ هر کس که خواسته بر علیه ظلم و بی عدالتی گروه حاکم ( مذهــبی یا غیر مذهبــی ) کاری انجام دهد بلافاصله تطهیر شده است . یا با آتش , یا با شمشیر , یا با گیوتین و یا با دیگر ابزارهای نظـافت ( همان تطهیر ) . به هر حال اصل تطهیر مهم است , ابزارش اهمیت چندانی ندارد .
منبع : کتاب نام گل سرخ , نوشته ی اومبرتو اکو
سلام
شهرت مردم قزوین در یک امر به خصوص کاملا زبانزد و فراگیر است . از قراین و شواهد هم پیداست که این شهرت چندان دیر پا نیست . چون مثلا عبید زاکانی در قرن هشتم هجری لطیفه های زیادی از قزوینی ها گردآوری کرده که همگی بیانگر این هستند که در آن روزگار قزوینی ها به تند خویی و بداخلاقی شهره بوده اند و نه چیز دیگر .
امروز چشمم به نوشتاری افتاد که سرچشمه ی شهرت امروزی قزوین را پرونده ی قضایی پرسر و صدایی می دانست که متهم ردیف نخستش فردی به نام کاظم قاقی یوده . کاظم کوه کن ها معروف به کاظم قاقی ( قاق نوعی نان قندی خشک است ) گویا باغ آلویی داشته که تله ی بزرگ وی محسوب می شده . گاهی اوقات در این باغ باز می مانده تا کودک بیچاره ای سر برسد و از همه جا بی خبر برای دزدی میوه وارد شود . پس از مقداری میوه دزدی پسر بچه ی بیچاره ی وقتی عزم گریختن می کرده ناگهان با عمو کاظم مهربان روبرو می شده .
کاظم خان هم با توجه با اینکه شاهد جرم بوده با تهدید و ترساندن , کودک را مجبور به سکوت و اطاعت می کرده و به همین ترتیب به گروه بزرگی از کودکان منطقه تجاوز می کند .
هر چه تلاش کردم که زمان این رویداد را حتی به صورت حدودی به دست بیاورم به جایی نرسیدم . اما گمانم این است که دست کم 50 , 60 سالی از آن می گذرد .
به هر روی آقای کاظم قاقی پس از دستگیری به اعدام محکوم شده است . معروف است که در زمان اعدام از نگهبان کنارش خواسته که چشمانش را باز کند تا ببیند کسی از کودکان قربانی آنجا حضور دارد یا نه .
به محض باز شدن چشمانش به مسوول اجرای حکم اعدام می گوید : اِ اِ , محمد یتیم تویی بَبَم ؟ تو را هم که من زده بودم !!!
و بدین سان بود که اسطوره ی ب.چه ب.ازی قزوینی ها شکل گرفت و شهره ی آفاق شد . البته ظاهرن این تنها پرونده در این زمینه نبوده و کسان دیگری هم مانند کاظم خان قاقی در این زمینه به شهرت رسیده اند .
اما این که کلا مردم قزوین به امر ب.چه دوستی شهره شده اند بیشتر جنبه ی شوخی و مزاح دارد و آنگونه که گروهی می گویند : “توهین به قزوینیها” شاید اندکی بی انصافی باشد .
* گویا شبی در برنامه ی 90 عادل فردوسی پور گفت و گوی تلفنی با اصغر مدیرروستا مربی وقت پیکان ( که روزگاری مقیم شهر قزوین بود ) داشته و از اعتراض تماشاچیان به داور مسابقه می پرسد که نام کسی را می برده اند و او کیست ؟! که اصغر مدیر روستا با خنده می گوید او یکی از شخصیتهای معروف شهر قزوین است . گویا تماشاچیان شعار می داده اند : ” کاظم قاقی کجایی ؟ این داور رو … “