Warning: Declaration of AVH_Walker_Category_Checklist::walk($elements, $max_depth) should be compatible with Walker::walk($elements, $max_depth, ...$args) in /home/vehcom/domains/parsaveh.com/public_html/wp-content/plugins/extended-categories-widget/4.2/class/avh-ec.widgets.php on line 62

Warning: Declaration of AVH_Walker_CategoryDropdown::walk($elements, $max_depth) should be compatible with Walker::walk($elements, $max_depth, ...$args) in /home/vehcom/domains/parsaveh.com/public_html/wp-content/plugins/extended-categories-widget/4.2/class/avh-ec.core.php on line 876

Warning: Parameter 2 to wp_hide_post_Public::query_posts_join() expected to be a reference, value given in /home/vehcom/domains/parsaveh.com/public_html/wp-includes/class-wp-hook.php on line 324
آب « پرثوه

سلام

امروز به خبری برخوردم که برایم جالب بود .

پیرمردی به نام عمو حاجی در روستای دژگاه از توابع شهرستان فراشبند** استان فارس زندگی می کند که از وقتی که اهالی به خاطر دارند آبی به بدنش نخورده است . آنطور که از گزارش بر می آید و عکسها هم نشان می دهند چهره ی این پیرمرد همانند غار نشینان 30 هزار سال پیش لرستان است .

عمو حاجی که مانند خیلی های دیگر در جوانی شکست عشقی خورده و از جامعه گریزان است بیش از 50 سال است که تنها زندگی می کند . او هرگز شست و شو نمی کند و از آب و تمیزی پرهیز می کند . گویا باور او این است که آب بیمارش می کند . عمو حاجی این امر را حتی در غذا خوردن هم رعایت می کند . غذای او جانوران مرده و نیمه گندیده هستند . او حتی گوشت تازه و یا حیوان تازه مرده را در گودالی دفن می کند تا پس از چند روز که گندید و بد بو شد آماده برای خوردن باشد . در مورد آب هم رویه همین است . عمو حاجی آب را در یک حلب بزرگ روغن نگه می دارد و به مناسبت باز بودن حلب و در هوای آزاد بودنش انواع و اقسام حشرات و جک و جانورها در این استخر رایگان شنا می کنند . از همین آب عمو حاجی حدودا 5 لیتر در روز می آشامد . ( روستای دژگاه ظاهرا آب و هوای بسیار گرمی دارد )

عمو حاجی تاکید دارد که این تنها راه زنده و سالم ماندنش است و در غیر این صورت تندرستی اش به خطر خواهد افتاد که از قضای روزگار راست هم گفته .

اهالی مدعی هستند که عمو حاجی حدود 100 سال سن دارد و گویا هیچ کس تا به امروز ندیده که او بیمار شده باشد .

زندگی عمو حاجی شباهت زیادی به زندگی پیشینیان ما در دهها هزار سال پیش دارد , با این تفاوت کوچک که عمو حاجی برای سیر کردن شکمش ناچار نیست با حیوانات درنده دست و پنجه نرم کند و اهالی روستا او را سیر می کنند .

حیوانات مرده را در میان ذغالهای آتشی که قبلا افروخته بوده می گذارد و کمی پس از آن بی توجه به مقدار پخته شدنش بر می دارد و می خورد .


این طور که از شواهد بر می آید شیوه ی زندگی عمو حاجی دست کم برای خودش خوب بوده و تندرستی اش را فراهم کرده .

شاید دور شدن از اصل و سرچشمه مان باعث شده باشد که امروز فهرست بیماریها و مشکلات جسمانی مان این قدر بلند بالا شده باشد .

عمو حاجی به دود علاقه ی وافری دارد و سرگین خشک چهارپایان را دود می کند . اگر هم دستش برسد تنباکو یا سیگار می کشد . البته سیگار کشیدنش آداب دارد و 3 سیگار را یکجا و همزمان می کشد . با توجه به همه ی زیانهای شناخته شده ی دود باید گفت که عمو حاجی از تراز تندرستی بالاتر از حد عادی برخوردار است که این همه سال به این شدت دود کشیده و هیچ اتفاقی هم برایش نیافتاده .

** فراش بند در 180 کیلومتری جنوب شیراز قرار دارد .

آبشخورها :

فیلمی از عمو حاجی

 

 

چهره های سخت و نفوذ ناپذیری که با تابش نخستین آفتاب حقیقت قطره قطره می چکند و آب می شوند .

چهره های سخت و نفوذ ناپذیری که با تابش نخستین آفتاب حقیقت قطره قطره می چکند و آب می شوند .

سلام

عکس بالا از یک معدن طلا به نام “ سرا پلادا ” ( به معنی کوهستان برهنه ) در برزیل است . در سال 1373 در یک نشریه ی سینمایی یک عکس از این معدن را دیده بودم و پس از آن پیوسته این تصویر دهشتناک را در خاطر داشتم و بارها در اینترنت جست و جو کرده بودم شاید اطلاعاتی از آن پیدا کنم که هر بار تیرم به سنگ خورده بود ( سخت است که فقط با دیدن یک عکس بدون هیچ توضیحی درباره اش اطلاعات پیدا کرد ) , تا این که جمعه ی گذشته دوباره آنرا به خاطر آورده و این بار خیلی سریع به نتیجه رسیدم .

عمق توحش و فلاکت و فقری که در این عکسها مشهود است انسان را تکان می دهد . معدن سراپلادا در مرکز کشور برزیل قرار دارد , در ۴۳۰ کیلومتری مصب رود آمازون .  یک معدن طلا که یکصد هزار نفر انسان که شاید تنها گناهشان فقر بوده باشد در آن به این شکل غیر انسانی و عصر حجری به کار گرفته شده بودند . به رسم همه ی جوامع دارای اختلاف طبقاتی فاحش , اینجا هم وجود این معدن کاملا پوشیده و مسکوت مانده بود تا این که در ۱۹۸۶ عکاس بزرگی به نام سباستیائو سالگادو با عکسهای هنرمندانه اش آنرا به جهانیان شناساند . شرم آور است که هزینه ی حقوق این افراد از هزینه ی تجهیز کردن معدن به آغازی ترین ( ابتدایی ترین ) فناوری ها مانند سطل و قرقره کمتر باشد . آنقدر شکل کار پیش پا افتاده و خطرناک است که می توان حدس زد مدیران و صاحبان معدن تنها فکرشان رسیدن خاک و سنگ به سطح زمین برای پالایش و جدا سازی بوده است و بس و حتی برای ثانیه ای هم به شرایط کاری کارگران و نیازهای آنها فکر نکرده اند .

معدن شباهت زیادی به لانه ی مورچگان دارد , با این تفاوت که انسانها حتی ذره ای از توانایی های مورچگان را ندارند .

افراد از سراشیبی های خطرناک و پله هایی با ارتفاع 3 تا 4 متر که نتیجه ی کنده کاری های قبلی معدن است پایین می رفته اند تا کیسه هایی حاوی سنگ و گل را بر روی شانه یا سر خود از نردبانهای بلند چند 10 متری بدون هیچ نرده و حفاظی بالا بیاورند . نردبانها همگی چوبی و همگی بدون هیچ حفاظی همزمان پذیرای دهها انسان باربر با بار سنگین بوده اند . اگر یکی از پله های نردبان دست بر قضا می شکسته فرد روی آن همه ی کارگران پایین تر از خودش را به پایین معدن پرتاب می کرده . نه لباس کار , نه کفش کار , نه کلاه ایمنی و نه هیچ چیز دیگر . همه چیز حکایت از بی اهمیت بودن جان این صدهزار نفر نزد صاحبان معدن و مقامات دولتی دارد .

این  تصویر مربوط به سال 1983 است که معدن هنوز به بزرگی و ژرفای سال 1986 نرسیده بوده . پر واضح است که عکاس هم هنرمندی سالگادو را نداشته .

باورش سخت است که همه ای این اتفاقات حدود 25 سال پیش افتاده است .

خوشبختانه امروز معدن سراپلادا متروک و گودالی پر از آب است . اما فقر و سو استفاده از فقرا در برزیل و نقاط دیگر دنیا هنوز هم بی داد می کند . هرچند که برزیل همواره یکی از چند قدرت برتر اقتصادی دنیاست , اما این فضل پدر است و از فضل پدر مردم را هیچ حاصلی نیست ( همانگونه که برای مردم چین هم هیچ حاصلی از فضایل اخلاقی دولت پلیدشان نیست )

برای درک بهتر این شرایط می توان یکبار دیگر گفتار اراسموس در مورد ثروت را خواند ( در ستایش دیوانگی )

درگیری کارگر با سرباز ارتش , ارتش برزیل با عنوان : “جلوگیری از اجحاف در حق کارگران و به بردگی کشیدن ایشان” کنترل معدن را در اختیار گرفته بوده . البته از عکسها مشخص است که چقدر ارتش راست می گفته و به ادعاهایش عمل کرده بوده .”]

راه پایین رفتن کارگران در سوی چپ این عکس کاملا مشخص است . در سوی راست عکس هم نردبانها و راه بالا رفتن .

سلام

شرکت موتورولا یک گوشی همراه ساخته که پاسخگوی نیاز آنهایی است که گوشی شان مدام در حال سقوط کردن است . سقوط بر روی آسفالت خیابان ( مانند خود نگارنده که ال سی دی همراهش را به دیار عدم فرستاد ) , سقوط از روی میز , سقوط در چاه توالت ( مانند یکی از دوستان ) , سقوط در گودال آب و چپه شدن چایی بر روی گوشی مواردی هستند که همه روزه ما انسانهای حواس پرت را تهدید می کنند . هر کدام از این رویداد های ناگوار اگر گوشی را به یک ابزار بی کاربرد بدل نکنند دست کم هزینه ی سنگینی را به ما تحمیل می کنند .

اما گوشی جدید موتورولا به نام دفی ( DEFY ) به شما این آرامش را می دهد که هر چند بار که خواستید در آب و یا به زمین بیندازیدش و او باز هم بی هیچ منتی برایتان کار کند .

این هم سند :

روشن بودن گوشی در لیوان پر از آب نشان دهنده ی عایق کاری بی کم و کاست آن است

تصور کنید که درون دستشویی نشسته و به قضای حاجت مشغولید . به ناگاه همراهتان زنگ می زند , شما برای آنکه جایگاه و شرایطتان را به زنگ زننده حالی کنید گوشی را بر می دارید تا در گوشش بگویید :” اهمم” که از بد حادثه گوشی سر خورده و به داخل دستشویی می افتد . دنگ , فشششش , چلپ ( خوردن گوشی به سنگ توالت , سر خوردن رو به پایین و سقوط در آب و محتویات چاه توالت ) . شما که دستپاچه شده اید شرایط را فراموش کرده و سریع دست می کنید در چاه و تا آرنجتان در آن چیزها فرو میرود و موبایلتان را در می آورید . اگر گوشی تان موتورولای دفی باشد همچنان در حال زنگ زدن خواهد بود . می توانید آنرا آب چکان و چیز ریزان به گوش برده و بگویید بله ؟ البته بعید نیست صدای ماشینی خانمی از آن سوی خط با لوندی بگوید : “ با سلام , با توجه به نزدیک بودن زمان سررسید قسط n ام  وام شما , لازم است که نسبت به پرداخت آن در زمان قانونی اقدام فرمایید . با تشکر صندوق قرض الپس نده ی ایکس ”  در این وضعیت مراقب باشید که شستن گوش و صورتتان را فراموش نکنید , به موهایتان چیزی چسبیده !!!!

—————————-=================—————————-

نگاره هایی از این گوشی ;

چهره ی خوب و اندازه ی مناسب گوشی که آنرا خواستنی تر کرده است :

ویِژگیهای فنی گوشی ( از سایت gsm ) :

نخستین گوشی هوشمند مبتنی بر آندروید بادوام دنیا

شیشه ضد خش صفحه نمایش از نوع Gorilla ،مقاوم در برابر گرد و غبار و رطوبت

صفحه نمایش لمسی خازنی 3.7 اینچی از نوع TFT با پشتیبانی از رزولوشن WVGA  پیکسل با قابلیت نمایش 16 میلیون رنگ

پشتیبانی چهاربانده از GSM/EDGE ، پشتیبانی در باندهای 900/2100 از HSDPA

سیستم عامل Android v2.1 Éclair به همراه رابط سفارشی سازی شده MOTOBLUR

پردازنده 800 مگاهرتزی TI OMAP3610

512 مگابایت حافظه RAM ، حافظه داخلی 2 گیگابایتی

اسلات کارت حافظه microSD (با قابلیت پشتیبانی از کارت هایی تا گنجایش 16 گیگابایت) ، عرضه یک کارت حافظه دو گیگابایتی به همراه گوشی

دوربین پنج مگاپیکسلی با فوکوس خودکار ، فلاش LED و قابلیت برچسب گذاری جغرافیایی تصاویر

ضبط ویدیویی VGA با نرخ 30 فریم بر ثانیه

پشتیبانی از Wi-Fi و بلوتوث با A2DP

گیرنده داخلی GPS ، قطب نمای دیجیتال

پورت استاندارد microUSB ، قابلیت شارژ از طریق این پورت

سوکت صوتی 3.5 میلی متری استاندارد

رادیو اف ام با RDS

سنسور شتاب سنج برای چرخش خودکار صفحه

قابلیت خنثی سازی نویزها به همراه میکروفن اختصاصی

یکپارچگی بسیار خوب با سرویس های شبکه های اجتماعی

قابلبت درج متن Swype

پشتیبانی مرورگر وب از Adobe Flash Lite

کیفیت صدای بسیار خوب

پخش کننده موسیقی بسیار عالی

 

نقاط ضعف اصلی

Android 2.1 اکنون دیگر به نسخه منسوخ این سیستم عامل بدل شده است

حافظه محدود در دسترس برای نصب نرم افزار

عدم پشتیبانی از قابلیت شماره گیری هوشمند

عدم توانایی گوشی در ضبط ویدیویی HD

عدم توانایی گوشی در پخش فرمت های ویدیویی DivX/XviD

عدم تعبیه کنترل های اکولایزر در پخش کننده موسیقی

عدم تعبیه دوربین ثانویه مخصوص تماس های ویدیویی

Motorola DEFY از آخرین نسخه رابط کاربری MOTO BLUR  استفاده می کند ولی سیستم عامل آن دیگر در حال قدیمی شدن است. این گوشی هنوز هم در Éclair دست و پا می زند اما سایر گوشی ها چشم به Froyo و حتی Gingerbread دوخته اند که تا عرضه آن چندی بیش نمانده است. موتورولا هیچ قولی برای عرضه زودهنگام به روز رسانی Froyo برای DEFY نداده است.