سلام

زمانی که تیم ملی والیبال بزرگسالان ما با میانگین سنی پایین و ترکیبی از جوانان برای شرکت در جام حهانی والیبال به ژاپن رفت کمتر کسی امید به شگفتی آفرینی این تیم داشت .

اما خبرها از همان روز نخست غرور آفرین بود . شکست ژاپن میزبان با نتیجه ی قاطع ۳ بر یک. ژاپنی که بر خلاف رویه ی همیشگی اش عربی بازی درآورده و تلاش کرده بود تیم ما را پیش از مسابقه خسته و عصبی کند تا در نخستین مسابقه اش شکست نخورد که خورد .

شکست از کوبا ذهن همه را منحرف کرد تا سه پیروزی پیاپی در برابر سه قدرت برتر والیبال دنیا یعنی صربستان ( قهرمان اروپا ) , لهستان ( سوم جام جهانی پیشین) و آرژانتین ( دوم آمریکای جنوبی ) همه ی والیبالیهای دنیا و مردم ایران را شگفت زده کند .

این در حالی بود که همین چند روز پیش تیم وزنه برداری مردان کشورمان با چند وزنه بردار بسیار جوان ( اعضای اصلی تیم همگی به دلیل دوپینگ محروم هستند ) در میان تیمهایی که از دو گروه زنان و مردان تشکیل شده بودند به مقام سومی دنیا رسید و رکود سنگین ترین وزنه ی تاریخ را هم شکست .

لطفا به ادامه ی مطلب بروید .

با دیدن این جایگاه و درخشش مشتی جوان بی ادعا در بالاترین سطح در دنیا , باز هم یاد نوشتار روسیاهی برای ذغالهاافتادم . این نوشتار را پس از پایان بازیهای آسیایی گوانژو و به دست آوردن بالاترین جایگاه مدالی تاریخ ورزش ایران نوشته بودم . در آن رقابتها حتی تیم کبدی بانوان ایران که تازه چند ماه از تشکیلش می گذشت یک مدال برنز ( در عین ناداوری و حق کشی هندی ها ) برای کاروان ایران به ارمغان آوردند . اما تیم فوتبال امید با فضاحت از دور نخست مسابقات حذف شده بود .

در طی سالهای اخیر همواره فوتبال درختی بی بر و پر از آفت بوده و هست .

فدراسیون والیبال یکی از بهترین و نامدارترین مربیان حال حاضر دنیا را با مبلغی حتی کمتر از نصف مبلغ قرارداد مهدی رحمتی به ایران آورد و باعث این افتخار آفرینی ها شد . مبلغ قرارداد خولیو ولاسکو مربی کارکشته ی آرژانتینی حدود ۴۰۰ هزار دلار است , ولی مهدی رحمتی بر اساس ادعای خودش ( راست و دروغش گردن رحمتی و هیئت مدیره ی باشگاه استقلال و فدراسیون پیروزمند آقای کفاشیان ) بیش از نهصد میلیون تومان با استقلال قرارداد بسته و این جدای از حقوق ماهانه ی ایشان است .

رحمتی یکی از دهها فوتبالیست شاغل در لیگ برتر ایران است که همگی آنها حتی در قواره ی منطقه ای هم ورزشکارانی درجه ی دو هستند . اما میزان دریافتی هایشان از بسیاری از کشورهای صاحب فوتبال دنیا بیشتر است . سالهاست که فوتبال تمامی انرژی و سرمایه و پول و توجه ساختار ورزش ایران را به خود اختصاص داده و روز به روز هم ضعیف تر و ناتوان تر و بی اعتبار تر می شود .

پس از همین بازیهای آسیایی گوانژو جامعه ی ورزش ایران یکصدا به فغان آمدند و درخواست کردند که از بودجه ی فوتبال کاسته شده و به بودجه ی رشته های دیگر افزوده شود . دلیلشان هم منطقی بود . چون هر رشته ی ورزشی در ایران با کمترین میزان توجه می تواند جهانی و افتخار آفرین بشود , بجز فوتبال که در برابر ساده ترین رقبای منطقه ای هم لرزان و ناتوان است .

فوتبال در سطح ملی که کارنامه اش مشخص است و نیازی به ارزیابی نیست . در سطح داخلی و لیگ های گوناگونش هم که حال و روزش آشکار است . کتک زدن داور به قصد کشت و مغازله با هم تیمی در زمین مسابقه و جنگ ها و درگیری های پایان ناپذیر مربیان و مدیران , جابه جایی های مداوم و خستگی ناپذیر مدیران و اعضای هیئت های مدیره ی باشگاهها , حکومت بی چون و چرای دلالان در باشگاهها , زد و بندها , حق کشی ها و دهها موضوع ناخوشایند دیگر از فوتبال ایران یک ساختار بیمار و ناکارآمد ساخته که به جز جنگ اعصاب از آن چیزی بیرون نمی آید .

کاش مدیریت ورزش در کشور اندکی از علاقه اش به این رشته ی سیاسی کم می کرد و به دیگر رشته های ورزشی توجه می کرد .

راستی در پایان نوشتار روسیاهی برای ذغالها خبر تکمیلی داشتیم با این مضمون که تیم فوتسال ناشنوایان ایران برای نخستین بار به مسابقات جهانی راه پیدا کرد . این نوشته را هم با خبر تکمیلی قهرمانی همان تیم در جهان به پایان می برم . بله , فوتسالیستهای ناشنوای تیم ملی با نخستین حضور در جام جهانی , نخستین جام قهرمانی را هم به خانه آوردند. اوکراین قهرمان دوره ی گذشته به زانو در آمد , روسیه با ۶ گل شکست خورد و در فینال هم ترکیه ۴ بر ۲ تسلیم شد .

آفرین به همه ی ورزشکاران غیرتمند ایران .